“ادرار افراد ديابتی به طرز شگفت انگيزی شيرين است به طوری که انگار آغشته به عسل يا شکر است.”
دکتر توماس ویلیس
ديابت عامل خطر زا در ايجاد بيماری کرونر قلبی و سکته مغزی می باشد و شايعترين علت قطع عضو در موارد بدون حادثه است.
انسولين هورمونی است که به وسیله پانکراس ترشح می شود ودر بدن جهت تنظيم قند به کار می رود. ديابت وقتی اتفاق می افتد که يا بدن انسولين کافی توليد نکند و يا اينکه نتواند آن را به طور مناسبی مصرف نمايد و به اين ترتيب ميزان قند خون به شدت بالا می رود.
علائم دیابت شامل تشنگی، پرادراری، خستگی، و کاهش وزن می باشد.
دو نوع ديابت وجود دارد:
ديابت نوع ۱، كه در اين نوع ديابت توليد انسولين در پانکراس متوقف می شود، که ۱۰ تا ۱۵ درصد ديابت ها از اين نوع می باشد.
بيشتر افراد مبتلا به ديابت، به ديابت نوع ۲ مبتلا می باشند، که در آن انسولين به ميزان کمتر از حد مورد نياز بدن ترشح می شود و يا اين که تاثير گذاری مناسبی ندارد. اين نوع ديابت قابل پيشگيری می باشد زيرا به عدم فعاليت فيزيكی، در يافت کالری زياد، و چاقی مربوط می باشد.
افراد مبتلا به ديابت نوع ۱ جهت کاهش قند خون به تزريق انسولين نياز دارند در حالی که بيشترافراد مبتلا به ديابت نوع ۲ نيازی به اين کار ندارند.
حد اقل نيمی از مبتلايان به ديابت از شرايط خودشان آگاهی ندارند.
ديابت در کشور های پيشرفته از شيوع بيشتری برخوردار می باشد ولی مدرنيته و تغييرات سبک زندگی منجر به همه گير شدن ديابت در کشورهای در حال توسعه شده است.