از ورزشکاران یاد بگیریم

یک گروه از مردم رموز بهبود حرکت فیزیکی را بیش از دیگران می دانند: ورزشکاران.

در اینجا منظور از ورزشکاران شامل همه کسانی می شود که از دامنه کامل حرکت فیزیکی در کار یا به خاطر علاقه شان استفاده می کنند. رموز بهبودی از سکته مغزی در این منطق ورزشکاران نهفته است. این منطق از هزاران سال عملکرد ورزشکاران ناشی می شود که مرزهای اجرای ورزشی را پیش برده اند.

بیشتر آنچه که برای بهبودی توانایی ورزشی ضروری است همچنین برای پروسه بهبودی از سکته مغزی ضروری است.

در اینجا فهرستی از موارد مشترک بین ورزشکاران و مبتلایان به سکته مغزی ارائه می شود:

¤ مبتلایان به سکته مغزی به انرژی بیشتر نیاز دارند چون سکته مغزی اغلب باعث فقدان هماهنگی می شود. هماهنگی کمتر به معنی کارایی کمتر حرکت است یعنی کوشش بیشتری برای انجام کارها مورد نیاز است.

¤ ورزش انرژی ذخیره می کند. و مبتلایان به سکته مغزی به انرژی نیاز دارند چون توانبخشی سخت است.

¤ ورزش پروتئین ها را در مغز رها می کند‌ که پلاستیسیته مغز را تحریک می کنند‌. این مواد شیمیایی به همه اشکال یادگیری از جمله یادگیری مجدد حرکت کردن بعد از سکته مغزی کمک می کنند.

¤ مغز جایی است که حرکت عالی ورزشکاران ذخیره شده است. این نواحی مغز که حرکت را کنترل می کنند می توانند بزرگتر شوند، هم در مبتلایان به سکته مغزی و هم در ورزشکاران.

¤ مغز اهمیت می دهد اگر شما اهمیت بدهید. از آنچه که دوست دارید بهبود یابد استفاده کنید. بنابراین شما می توانید آنچه را دوست دارید بهبود ببخشید.

 ¤ مغز به ابزاری که شما نیاز دارید تبدیل خواهد شد. اما تغییر دادن کافی مغز به ساعت ها تمرین نیاز دارد‌. بعضی اوقات تمرین “توزیع شده” است (تقسیم یا توزیع ساعات زیاد تمرین در طی روز). توجه داشته باشید که در هر دو تمرین انبوه و توزیع شده استراحت متناوب ضروری است. استراحت برای پروسه بهبودی ضرورت دارد‌.

احتیاطات

ورزشکاران ورزشکار هستند ولی مبتلایان به سکته مغزی نه. گرچه مشابهت سازی برای آموزش و ایجاد انگیزه مفید است، هدف تشویق به انجام ریسک های زیانبخش نیست. مبتلایان به سکته مغزی قبل از اضافه کردن هر گونه برنامه تمرین ورزشکاری در برنامه تمرینی شخصی شان باید با پزشک، فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر خود مشورت کنند.