ژن حیاتی برای بهبود بعد از سکته شناسایی شد

بیمارانی که انواع خاصی از ژن PATJ را دارند توانایی کمتری برای بهبود بعد از سکته دارند.
 نتایج یک پژوهش بین‌المللی نشان داده افرادی که انواع خاصی از ژن PATJ را دارند مستعد دوره بهبود بدتری پس از سکته ایسکمی هستند. ۷ نفر از ۱۰ نفری که این نوع ژنی را دارند سه ماه بعد از سکته از عوارض وخیمی رنج می‌برند.

این پژوهش مهم‌ترین تحقیقی است که تا کنون در حوزه ژنتیک و پیش‌بینی سکته انجام شده است و در آن اطلاعات بیش از دو هزار بیمار از ۱۲ مرکز درمانی سراسر جهان استفاده شده‌است.

دکتر خیمنز کنده هدایتگر این پژوهش در این باره توضیح داد: این بزرگترین پژوهشی است که تا کنون در زمینه ژنتیک و پیش‌بینی سکته انجام شده و نخستین تحقیقی است که به نتایج قابل اتکا در کشورهای مختلف رسیده است.

پژوهشگران معلولیت در بیش از دو هزار بیمار را سه ماه پس از سکته ایسکمی بررسی کردند. سکته‌ای که به دلیل مسدود شدن سرخرگ مغزی رخ می‌دهد و ۸۸ درصد سکته‌های مغزی را شامل می‌شود. در این پزوهش عوامل بالینی متعددی در کنار داده‌های ژنتیکی بررسی شد. مشخصاً بیش از ۵ میلیون واریانت ژنی برای هر فرد بررسی شدند.

خیمنز کنده تصریح می‌کند: ژن PATJ چندین واریانت را نشان داد که مشخصاً در فرایند بهبود مؤثر بودند. این ژن در پیوندهای سلولی حضور دارد و در بافت عصبی نقشی جدی دارد. پیش از این نیز با اختلالات خواب و اضافه وزن در پیوند بوده است.

سکته عامل اول معلولیت در افراد بزرگسال در سراسر جهان به شمار می‌رود و هر ساله ۱۵ میلیون نفر دچار آن می‌شوند که ۵ میلیون نفر از آنان برای همیشه معلول باقی می‌مانند. میزان بهبود عملکرد در این افراد نقشی جدی در کیفیت زندگی ان‌ها و خانواده‌شان دارد. هزینه‌های این معلولیت‌ها حدود ۱۲ هزار تا ۱۷ هزار یورو برای هر نفر در سال برآورد می‌شود.

به گفته محققان این انواع ژنی در آینده می‌توانند به عنوان پیش‌نشانه‌های مخاطرات سکته و عوارض پس از آن در نشر گرفته شوند و بر اساس این ژن استرتژی درمانی خاص برای بهبود افراد در نظر گرفته شود. تا کنون هیچ یک از داروهای عصبی محافظتی که برای پیشبرد بهبود بعد از سکته آزمایش شده‌اند پاسخ مثبت نداده‌اند و این پزوهش می‌تواند نخستین گام برای کشف داروهای واقعاً مؤثر باشد.