درمان اسپاستیسیتی (سفتی) دست

برای بهبود موقتی درد موضعی و درمان دست می توان از بوتوکس استفاده کرد، که تزریق دارو برای شل کردن عضلات و کاهش درد همراه اسپاستیسیته می باشد.

بوتوکس از طریق جلوگیری از انتقال سیگنال ها بین مغز و بدن اثر می کند. به این طریق از دریافت پیام توسط عضلات برای انقباض جلوگیری می شود که به شل شدن عضلات کمک می کند. اثر بوتوکس موقتی است و در صورت نیاز باید تکرار شود.

درمان های دیگر شامل فیزیوتراپی، تکنیک های حرکت درمانی، و مدالیته ها هستند. یک روش موضعی جدید فیزیوتراپی برای کاهش اسپاستیسیته و درد دست سوزن زدن خشک ( درای نیدلینگ) است. در این روش بدون تزریق دارو و تنها از طریق حرکات سوزن اسپاستیسیته عضلات دست کاهش می یابد.

یک درمان اصلی در فیزیوتراپی برای کاهش اسپاستیسیته انجام “تمرین مکرر” است.

برای کمک به کاهش سفتی عضله می توان از آتل برای باز کردن دست استفاده کرد. بعضی از آتل ها حتی کوچک تر از کف دست هستند که برای مثال می توان به ارتز بازکردن شست اشاره کرد که بطور اختصاصی برای حمایت شست طراحی شده است.

در حالی که آتل ها می توانند به باز کردن دست بعد از سکته مغزی کمک کنند، اما نمی توانند به بازگشت حرکات دست کمک کنند.

تنها راه بازگشت حرکات دست بازآموزی مغز برای حرکت دادن دست از طریق تمرین مکرر است.

بنابر این، معنی تمرین مکرر چیست؟

تمرین مکرر به معنی انجام تمرینات توانبخشی دست بیشتر و بیشتر برای بهبود توانایی مغز برای حرکت دادن دست است. تمرین مکرر اسانس نوروپلاستیسیته است که مکانیزم بهبودی مغز بعد از سکته مغزی است.

وقتی فرد مبتلا دست را حرکت می دهد، ارتباطات عصبی در مغز به کار گرفته می شوند. در ابتدا، حرکات دست مشکل است چون آن ارتباطات به دنبال سکته مغزی از بین رفته اند. با شروع حرکت دادن دست، ارتباطات جدید شکل می گیرند. هر قدر انجام تمرینات مکرر و بکارگیری آن ارتباطات بیشتر باشد، آن ارتباطات قویتر خواهند شد. این بدین معنی است که هر وقت فرد مبتلا حرکت دست را تکرار می کند، ارتباطات برای حرکت دست در مغز قویتر می شود. در نتیجه، فرد به آهستگی مهارتش در
حرکت دادن دست بیشتر می شود- اما فقط به شرطی که فرد مبتلا به سکته مغزی در تمرین مکرر مصمم و استوار باشد.