درمان و بهبودی نیاز به انرژی و حوصله دارد…

■ مبتلایان به سکته مغزی شانس بیشتری برای ابتلا به سکته مغزی دوم دارند. حفظ عضلات قوی و قلب و عروق خونی سالم برای کاهش خطر سکته مغزی دیگر حیاتی است‌.

■ تمرینات تقویتی، اگر صحیح انجام شوند، می توانند موبیلیتی (یعنی راه رفتن، و تحرک با ویلچر) را افزایش دهند، و جابجایی را آسان تر کنند (از وضعیت خوابیده به نشسته، نشسته به ایستاده، و غیره).

■ توانبخشی برای بهبودی سکته مغزی نیازمند استقامت است. انرژی برای فعالیت های کوتاه مدت، همچنین مقدار انرژی برای طول روز، لازم می باشد‌. داشتن انگیزه بی معنی خواهد بود وقتی که بیمار انرژی ندارد و برای تمرین کردن خیلی خسته است‌.

 ■ گرچه ممکن است عجیب به نظر برسد، ورزش واقعا سطح انرژی را افزایش می دهد.

■ ورزش می تواند مقدار و کیفیت خواب را افزایش دهد. هر چقدر خواب بهتر باشد، انرژی بیشتری برای بهبودی می تواند وجود داشته باشد.

حفظ تناسب بدن برای بهبودی ضروری است و برای بسیاری از افراد پس از سکته مغزی جزء اهداف زندگیشان بوده است. رفتن به باشگاه، انجام کار فیزیکی (یعنی باغبانی، تمیز کردن خانه)، و راه رفتن به جای رانندگی همه گزینه هایی هستند که می توانند تناسب بدن افراد را بهتر کنند.

تمرینات در کل لزوما نباید روی سمت مبتلا متمرکز شود. افراد مبتلا به سکته مغزی می توانند از تمرین دادن هر چهار اندام، افزایش تحمل قلبی عروقی، تعادل، و چابکی بهره ببرند.

چگونه می توان پی برد که بیمار پس از سکته مغزی در حال بهبودی است؟ چگونه می توان پی برد که بیمار به یکی از اهداف درمانی اش دست یافته است؟ اندازه گیری بعضی جنبه های بهبودی از سکته مغزی آسان است. اولین باری که بیمار راه می رود، از پله ها بالا می رود، یا نامش را می نویسد، همگی بهبودی هایی هستند که باید جشن گرفته شوند. این ها نمونه هایی از بهبودی هستند که مشاهده و شناسایی آنها آسان است. “من امروز برای اولین بار راه رفتم!” هرکسی می فهمد که چه رخ داده است و از این پیشرفت بیمار خوشحال شده و می خواهد برای کسب این هدف پاداشی بدهد. کادر پزشکی، درمانگرها، اعضای خانواده، و دوستان همگی آنجا هستند تا برای این موفقیت های بدست آمده خوشحالی کنند.