سرعت راه رفتن تقریبا یک معیار کامل است، و مانند فشار خون یک شاخص کلی است که می تواند وقایع آینده را پیش بینی کرده و فرایندهای فیزیولوژیکی مختلف را نشان دهد.
سرعت راه رفتن می تواند به عنوان یک “علامت حیاتی” عملکردی به تعیین پیامدهایی مثل وضعیت عملکردی و نیاز به توانبخشی کمک کند.
سرعت راه رفتن معیار ساده ای است که باید توسط درمانگران انجام شود تا بینشی در باره ظرفیت عملکردی و ایمنی بیماران بدست آورند.
متخصصین حرکت و عملکرد می توانند از سرعت راه رفتن به عنوان ششمین “علامت حیاتی” عملکردی قابل انجام و آگاهی دهنده برای همه بیماران استفاده کنند؛ و سرعت راه رفتن را مانند سایر علائم حیاتی فشار خون، نبض، تنفس، درجه حرارت، و درد که بطور روتین مونیتور می شوند، تست کنند.
ششمین “علامت حیاتی” یک دید عملکردی مرتبط با وضعیت سلامتی که با ارزیابی علائم حیاتی در اکثر ویزیت ها در مطب پزشکان روشن می شود، فراهم می کند.