پارادوکس چاقی در سکته مغزی

پارادوکس چاقی در سکته مغزی: مرگ و میر کمتر و خطر کمتر سکته مجدد در بیماران چاق مبتلا به سکته مغزی

گرچه چاقی با مرگ و میر و عوارض بیشتر رابطه دارد، اما بعد از سکته مغزی چاقی با مرگ و میر کمتر مرتبط است.

محققین دانمارکی با هدف بررسی رابطه بین BMI و خطر مرگ و سکته مجدد، داده های ۴۵۶۱۵ بیمار مبتلا به سکته مغزی اول حاد بستری شده در بیمارستان در طی سال های ۲۰۱۰-۲۰۰۰ را مورد بررسی قرار دادند. از این تعداد اطلاعات بی ام آی در ۲۹۳۲۶ نفر موجود بود. داده های جمع آوری شده شامل سن، جنس، شدت سکته، CT ، ریسک فاکتورهای قلبی عروقی، و وضعیت اجتماعی بود. بیماران تا ۹/۸ سال پیگیری شدند.

میانگین سن بیماران ۷۲ سال بود. %۴۸ بیماران زن بودند. میانگین BMI بیماران ۲۳ بود. ۷۹۰۲ نفر (%۲۶/۹) فوت کرده بودند. ۲۴۳۷ نفر (%۸/۳) به علت سکته مجدد بازپذیرش شده بودند.

مرگ و میر در بیمارانی که اضافه وزن داشتند (بی ام آی ۲۹/۹-۲۵) و چاق بودند ( بی ام آی بزرگتر یا مساوی ۳۰) بطور معنی داری کمتر بود در حالی که در بیمارانی که وزن کمتر از طبیعی داشتند ( بی ام آی کمتر از ۱۸/۵) در مقایسه با بیمارانی که وزن طبیعی داشتند ( بی ام آی ۲۴/۹-۱۸/۵) بطور معنی داری بالاتر بود. خطر بازپذیرش بیماران به علت سکته مجدد در بیماران چاق کمتر از بیماران با وزن طبیعی بود.

نویسندگان مقاله نتیجه گیری کردند که چاقی نسبت به بیماران با وزن طبیعی نه تنها با کاهش خطر مرگ و میر همراه است، بلکه در مقایسه با وزن طبیعی خطر بازپذیرش به علت سکته مجدد نیز در بیماران سکته مغزی چاق کمتر بود.