تب رماتيسمی و بيماری رماتيسمی قلبی

تب رماتيسمی معمولا بدنبال عفونت استرپتوکوكی گلويی درمان نشده در کودکان ايجاد می شود. اين بيماری می تواند روی قسمت های زيادی از بدن تاثير بگذارد، و می تواند باعث بيماری رماتيسمی قلب شود که در آن دريچه های قلب برای هميشه آسيب می بينند، و پيشرفت آن ممکن است باعث نقص قلبی، فيبريلاسيون دهليزی و سکته آمبوليک شود.

امروزه ، تب رماتيسمی غالبا کودکان را در جوامع در حال توسعه ، بويژه نواحی فقیر درگير می کند. حدود %١ از تمام بچه های در سن مدرسه در آفريقا، آسيا، ناحيه شرق مديترانه و آمريکای لاتين علائم بيماری را نشان می دهند.

از ١٢ ميليون نفری که هم اکنون درگير تب رماتيسمی و بيماری رماتيسم قلبی هستند، دو سوم کودکان بين ۵ تا ١۵ سال می باشند. هر سال حدود ۳۰۰۰۰۰ نفر فوت می كنند، همراه با ٢ ميليون نفر که نيازمند بستری شدن مکرر هستند و ١ ميليون نفر که احتمالا نيازمند جراحی در ۵ تا ٢۰ سال آينده می باشند.

درمان سریع گلودرد استرپتوکوکی می تواند مانع از پيشرفت تب رماتيسمی شود. درمان منظم و طولانی مدت با پنيسيلين نيز می تواند از تبديل شدن تب رماتيسمی به بيماری رماتيسم قلبی جلوگیری کند و هم چنين می تواند جلوی پيشرفت بيماری را در افرادی که دريچه های قلبی آنها بدليل بيماری آسيب ديده است، بگيرد.

در بسياری از کشور های درحال توسعه، نبود آگاهی از اين معيار ها، همراه با کمبود بودجه و منابع، موانع مهمی در برابر کنترل بيماری هستند.

در صورت درمان، 75% افراد مبتلا به تب رماتيسمی به طور كامل بهبود می يابند.