۹ تمرین برای اندام فوقاتی مبتلایان به سکته مغزی با تصویر ( سطح 2)
ارسال شده در ژانویه 10, 2017
-
تمرینات سطح ۲ اندام فوقانی
برای انجام این تمرینات به میز و یک بطری پر از آب نیاز هست.
برای تمرینات سطح ۲، بیمار ایزوله کردن سمت مبتلا را شروع می کند.
به جای استفاده از سمت سالم برای کمک به اندام مبتلا، بیمار انجام این حرکات را بصورت فعال شروع می کند.
تمرین ۱- حرکت مشت زدن
بطری آب را روی میز جلوی بیمار بگذارید، سپس از بیمار بخواهید ساعدش را در وضعیت خنثی در حالی که دستش را مشت کرده روی میز بگذارد.
آنگاه، اندامش را روی میز سر داده و به بطری مشت بزند. سپس، دست را عقب کشیده و به وضعیت اولیه برگردد.
در هنگام انجام این حرکت، از بیمار باید خواست که دقت کند شانه اش را بلند نکند. گرچه هنگام انجام این حرکت، شانه می خواهد به حرکت کمک کند، اما باید توجه داشت هدف از انجام این تمرینات، بازپروری اندام فوقانی است و بنابراین بیمار باید سعی کند بازویش را هر چه بیشتر ایزوله کند.
حرکت مشت زدن را ۱۰ بار تکرار کنید.
تمرین ۱- حرکت مشت زدن
ساعد در وضعیت میانه روی میز و مشت زدن به بطری پر از آب
تمرین ۱- حرکت مشت زدن
عقب کشیدن دست پس از مشت زدن به بطری آب
تمرین ۲- حرکت هل دادن
یک بطری آب را در سمت چپ میز در محدوده دامنه حرکتی بیمار قرار دهید.
سپس، از بیمار بخواهید در حالی که مچ دستش را در تماس با قسمت خارجی بطری قرار می دهد با بازویش بطری را هل داده و به سمت مقابل حرکت بدهد. اگر بیمار این کار را بدون حرکت دادن سایر قسمتهای بدن انجام بدهد، عالی است. البته اگر انجام این تمرین نیاز به حرکت سایر قسمتهای بدن داشته باشد هم اشکالی ندارد.
پس از انجام این حرکت، از بیمار خواسته می شود مچ دستش را در تماس با سمت دیگر بطری قرار داده و آن را روی میز هل بدهد و به نقطه ی شروع برگرداند.
حرکت هل دادن به چپ و راست، در کل ۵ مرتبه تکرار شود.
تمرین ۲- حرکت هل دادن
وضعیت شروع
تمرین ۲- حرکت هل دادن
وضعیت انتهایی
تمرین ۳- خم کردن آرنج بدون وزنه
اگر بیمار بتواند خم کردن کامل آرنج را انجام دهد ، آنگاه می تواند تمرینات سطح ۳ را انجام دهد.
اگر بیمار در خم و راست کردن آرنج مشکل داشته باشد، این تمرین برای او عالی است.
تمرین با قرار دادن آرنج روی میز و در وضعیت ۹۰ درجه خم شده، آغاز می شود. سپس، از بیمار خواسته می شود آرنج را فقط کمی خم کند، و آنگاه آن را فقط کمی باز کند.
از بیمار بخواهید با هر تمرین دامنه حرکت را کمی بیشتر کند.
باید توجه داشت که باز کردن آرنج به اندازه خم کردن آن اهمیت دارد.
خم کردن آرنج، عضله ی دو سر بازویی و باز کردن آرنج، عضله ی سه سر بازویی را فعال می کند. هر دو حرکت اهمیت یکسانی دارند و بنابر این بر هر دو حرکت باید بطور یکسان تاکید شود.
اگر بیمار در خم کردن آرنج مشکل داشته باشد، برای فعال کردن عضله بایسپس به آن ضربه بزنید (تپینگ)
حرکت بطور آهسته برای در کل ۵ مرتبه تکرار شود.
تمرین ۳- خم کردن آرنج بدون وزنه
وضعیت شروع
تمرین ۳- خم کردن آرنج بدون وزنه
کمی خم کردن آرنج
۹ تمرین برای اندام فوقاتی مبتلایان به سکته مغزی با تصویر (سطح 1)
۹ تمرین برای اندام فوقاتی مبتلایان به سکته مغزی با تصویر ( سطح 3)
درباره نویسنده
